Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου

Πρόσκληση σε ένα φανταστικό συμπόσιο περί έρωτος, σχέσεων, δεσμών και άλλων μυστηρίων

Βιώματα, προβληματισμοί, συζητήσεις και σκέψεις πολλών χρόνων «περί έρωτος, σχέσεων, δεσμών και άλλων μυστηρίων» με οδήγησαν στην ιδέα αυτού του βιβλίου. Παρατηρώντας τι συμβαίνει γύρω μου και μέσα μου, δύο ήταν τα κεντρικά ερεθίσματα που με απασχολούσαν έντονα. Το ένα ήταν το «άνευρο» των σχέσεων αυτών από κάποιο σημείο και μετά, που τις κάνει να σέρνονται στη συναισθηματική «ξεραΐλα» της συνήθειας, του «πρέπει» και των ενοχών.

Το άλλο ήταν η διαπίστωση ότι στην πορεία μιας σχέσης διαμορφωνόταν ερωτική επιθυμία στο ένα ή και στα δύο πρόσωπα για άλλα πρόσωπα. Επιθυμία που είτε καταπνιγόταν ως μη «κανονική» είτε ικανοποιούταν με άκρα μυστικότητα και πολλά ψέματα. Και οι δύο καταστάσεις με το χρόνο υπονόμευαν ακόμα περισσότερο τη σχέση. Και όταν την οδηγούσαν στη διάλυση, αυτή γινόταν με πολεμική διάθεση και σύγκρουση, θεωρώντας ο ένας τον άλλο υπεύθυνο για αυτή την κατάληξη και ξεριζώνοντας ό,τι ωραίο είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους όλα αυτά τα χρόνια.

Με παραξένευε δε το γεγονός ότι το προβληματιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση, τα θέματα αυτά δεν τα συζητούσε, είχε ταμπού και απολυτότητα και λειτουργούσε παρόμοια με την υπόλοιπη κοινωνία. Δεν τα έθιγε ή τα αντιμετώπιζε επιδερμικά σαν δευτερεύοντα προσπερνώντας τα με «αιώνιες αλήθειες» και «έτσι ήταν πάντα». (…)

Έννοιες και πρακτικές όπως «αποκλειστικότητα», «κτητικότητα», «μονογαμία», «γάμος», «πίστη», «απιστία», «κεράτωμα» θεωρούνται στις μέρες μας αποδεκτές σαν
αυτονόητες. Σαν κάτι μοιραίο που το προκαλεί και το έχει ανάγκη η «φύση» του ανθρώπου. Σαν φυσικός νόμος, κάτι δεδομένο, αναλλοίωτο, και αιώνιο. Το ίδιο ισχύει και για την πυρηνική οικογένεια. Το διαζύγιο παραμένει ένα αναγκαίο κακό ενώ ο γάμος ένα αναγκαίο καλό με κάποιες «μικρές» επιφυλάξεις που εν τέλει δεν εξετάζονται παραπέρα και στο τέλος αγνοούνται.

Το να γράψω κάτι μόνος μου καταθέτοντας και προσωπικά βιώματα και τους προβληματισμούς μου για ένα τέτοιο θέμα, δεν με ικανοποιούσε. Θα έχανε από τον πλούτο της τεράστιας ποικιλίας των μορφών και των εκφράσεων της
ερωτικής σχέσης καθώς και τη ζωντάνια των πολλών βιωμάτων και προβληματισμών.

Το να γραφτεί δοκίμιο πάλι, μου φαινόταν περιορισμένη εγκεφαλική κατασκευή για ένα τόσο «ζουμερό» θέμα που ταρακουνάει όλη την ύπαρξη. Σκέφτηκα λοιπόν να γραφτεί κάτι από πολλά πρόσωπα, που θα είχε τη ζωντάνια του βιώματος, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα από αυτό αλλά και την ιδιαιτερότητα του κάθε προσώπου, έτσι ώστε να καταγραφεί με κάποιο τρόπο ένα σύγχρονο ερωτικό τοπίο.